Na España de Franco dos anos corenta, lemos a poesía prebélica de Antonio Machado mercé ó xesto valente do falanxista Dionisio Ridruejo: breve achegamento

Resumen

Cómpre partir dun feito moi sinxelo: nos primeiros anos da Posguerra,
homenaxear a don Antonio Machado máis ou menos publicamente era entendido
por todos, polos vencedores da Guerra e polos vencidos, como un acto de
disconformidade co Réxime. Para os que tiñan un pouco de información, dentro
e fóra do Poder, Machado era unha biografía republicana simbólica: o cidadán
que defendeu, no trienio bélico, a causa da República do Frente Popular, e
tamén o combatente —o combatente literario— que cruzou a fronteira francesa
con centos de miles de soldados e civís perseguidos con saña polo Exército
vencedor.